|
Η ΠΟΡΤΑ Σαν έπεσεν η πόρτα συρτός, μακρύς, ατέλειωτος ακούστηκεν ο κρότος. Ατέλειωτος ν? αναθυμάει γενιά- γενιά για ?κείνο. Εκείνη δεν ήταν πόρτα. Γίγαντας ήταν που ?πεσε και πλάκωσε για πάντα το φόβο και τη δούλωση, τη βία του δυνάστη. Κι εκεί ακριβώς όπου ?πεσε στην τσιμεντένια αυλή, εφύτρωσε το αιώνιο Της λευτεριάς δεντρί. |