Ο Πολιούχος Άγιος

Ο Άγιος Γεώργιος ο Νεομάρτυς των Ιωαννίνων

Το 1808 στο χωριό Τσούρχλη των Γρεβενών γεννήθηκε ο Γεώργιος από φτωχούς, αλλά ευσεβείς γονείς. Πολύ μικρός έμεινε ορφανός και σε ηλικία δεκαπέντε χρονών μπήκε στην υπηρεσία διαφόρων Τούρκων αρχόντων, όπως έκαναν πολλά φτωχόπαιδα της εποχής εκείνης. Τέλος έγινε ιπποκόμος ενός Τούρκου αξιωματικού του Πασά των Ιωαννίνων που τον έλεγαν Aβδoυλλάχ. Ο Γεώργιος δεν ήταν μορφωμένος ήταν όμως σεμνός καλόκαρδος, λιγόλογος , γεμάτος ευγένεια και αγάπη. Οι Τούρκοι τον φώναζαν Χασάν. Ο Aβδoυλλάχ όμως γνώριζε ότι ο πιστός του Χασάν ήταν Χριστιανός.
Ήταν όμως άνθρωπος με καλή καρδιά και αφού ο υπάλληλός του ήταν σπoυδαίoς στη δουλειά του δεν ενδιαφερόταν για τίποτε περισσότερο.
Στα Γιάννενα παντρεύτηκε με μια σεμνή, ορφανή κοπέλα την Ελένη. Μόλις το έμαθε κάποιος Χότζας (ιερέας των μουσουλμάνων) τον κατηγόρησε ότι από Τούρκος έγινε χριστιανός και τον οδήγησε στον Κατή (Τούρκο δικαστή).
– Γιατί; του λέει ο δικαστής, ενώ ήσουν Τούρκος πήρες Χριστιανή γυναίκα;
-Είμαι Χριστιανός, με λένε Γεώργιο, απαντά θαρραλέα εκείνος.
-Μα σε λένε Χασάν.
-Όχι! Επιμένει ο Γεώργιος. Χριστιανός ήμουν κι είμαι! Και έκανε το σημείο του σταυρού.
Σώθηκε όμως από τη μανiα των Τούρκων χάρη στον Aβδoυλλάχ, το αφεντικό του που τον υπερασπίστηκε και είπε ότι από τότε που δουλεύει σ' αυτόν είναι Χριστιανός. Έτσι τον άφησαν ελεύθερο.
Σε λίγο όμως έφυγε από τα Γιάννενα με τον Αβδουλλάχ για δουλειές. Γύρισε τα Χριστούγεννα του 1837 για να συμπαρασταθεί στη γυναίκα του και να βαπτίσει το παιδί που θα γεννιόταν. Έτσι κι έγινε. Η γυναίκα του γέννησε ένα αγόρι και το βάπτισαν Ιωάννη. Το ταπεινό σπιτάκι τους γέμισε φως και ευτυχία. (Όμως εκείνες τις μέρες ο Θεός τους ετοίμαζε μεγαλύτερη ευτυχία.) Μια μέρα καθώς ο Γεώργιος περνούσε από την αγορά της πόλης, τον είδε ο Χότζας που τον είχε κατηγορήσει και την άλλη φορά ότι ήταν Τούρκος, τον αρπάζει και του λέει:
– Γιατί κοροϊδεύεις με την πίστη; Ή Τούρκος ή Χριστιανός.
Μαζεύτηκε κόσμος πολύς και μέσα στη φασαρία ακούστηκε μια βαριά,δυνατή φωνή. Ήταν Ο αρχηγός του Τουρκικού στρατού και ζητούσε να μάθει τι συμβαίνει. Οι Τούρκοι βιάζονται και δίνουν συκοφαντικές εξηγήσεις ότι ήταν Τούρκος και άλλαξε την πίστη του και έγινε Χριστιανός. Ο Γεώργιος αποκρίνεται με θάρρος:
– Χριστιανός γεννήθηκα, Χριστιανός είμαι, Χριστιανός θα πεθάνω.
Τον οδήγησαν τότε στο Τουρκικό δικαστήριο. Ο Κατής τον θυμόταν κι από το προηγούμενο επεισόδιο. Έκανε όμως τον ανήξερο. Το αφεντικό του ο Αβδουλλάχ έλειπε για να τον υπερασπισθεί και έτσι Ο Γεώργιος βρέθηκε κατηγορούμενος και οδηγήθηκε στη φυλακή.
Mάταια ο Κατής προσπαθούσε να τον πείσει να γίνει Τoύρκος. Μια ήταν η απάντηση του Γεωργίου:
– Χριστιανός είμαι! Και για την πίστη μου είμαι πρόθυμος να πεθάνω.
Οι δεσμοφύλακες, έδεσαν τα πόδια του σ' ένα χοντρό ξύλο και έβαλαν πάνω στο στήθος του μια μεγάλη πέτρα. Όμως ο Γεώργιος δεν αισθάνθηκε τίποτε και κοιμήθηκε πολύ ήσυχα. Προσπάθησε πάλι ο Kατής να τον πείσει να γίνει Τούρκος. Μάταια όμως. Ο Γεώργιος επέμενε:
– Είμαι Χριστιανός!
Έτσι τον οδήγησαν στην πύλη του Kάστρου για να τον κρεμάσouv. Παρακάλεσε να του λύσουν τα χέρια κι αφού έκανε το σημείο του σταυρού φώναξε στους Χριστιανούς:
– Συγχωρέστε με αδελφοί, κι ο Θεός να σας συγχωρέσει.
Ο δήμιος πέρασε στο λαιμό του το σκοινί και το τράβηξε με δύναμη. Ο Γεώργιος ήταν νεκρός. Ήταν μόλις 30 χρονών. Τρεις μέρες έμεινε το σώμα τοο κρεμασμένο και κάθε βράδυ οι φύλακες έβλεπαν ένα ουράνιο φως να κάθεται πάνω από το κεφάλι του.
Οι Χριστιανοί τον πήραν και τον έθαψαν με σεβασμό και τιμές από την εκκλησία του Αγίου Αθανασίου.
Δεν πέρασε πολύς καιρός και στον τάφο του άρχισαν να γίνονται θαύματα. Παράλυτοι περπατούσαν, άρρωστοι γίνονταν καλά, δυστυχισμένοι εύρισκαν την ευτυχία τους. Η Εκκλησία μας τον ανακήρυξε Άγιο και τον λατρεύει σαν μάρτυρα της πίστεως. Είναι φωτεινό Παράδειγμα όλων των Χριστιανών, όλων των Ελλήνων. Η πόλη των Ιωαννίνων τον έχει πολιούχο και τον τιμά και τον γιορτάζει στις 17 Ιανουαρίου, ημέρα του μαρτυρίου του.

Σχολιάστε