|
ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ
[ Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ]
Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ και μυρσίνη συ δοξαστική
μη παρακαλώ σας μη λησμονάτε τη χώρα μου!
Αετόμορφα έχει τα ψηλά βουνά στα ηφαίστεια κλήματα σειρά
και τα σπίτια πιο λευκά στου γλαυκού το γειτόνεμα!
Της Ασίας αν αγγίζει από τη μια της Ευρώπης λίγο αν ακουμπά
στον αιθέρα στέκει να και στη θάλασσα μόνη της!
Και δεν είναι μήτε ξένου λογισμός και δικού της μήτε αγάπη μια
μόνο πένθος αχ παντού και το φως ανελέητο!
Τα πικρά μου χέρια με τον Κεραυνό τα γυρίζω πίσω απ? τον Καιρό
τους παλιούς μου φίλους καλώ με φοβέρες και μ? αίματα!
μα ?χουν όλα τα αίματα ξεντιμεθεί κι οι φοβέρες αχ λατομηθεί
και στο έναν ο άλλος μπαίνουν εναντίον οι άνεμοι!
Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ και μυρσίνη συ δοξαστική
μη παρακαλώ σας μη λησμονάτε τη χώρα μου!
Οδυσσέας Ελύτης
Αρχή <–
|
