|
ΤΑ ΠΗΡΑΜΕ ΤΑ ΓΙΑΝΝΕΝΑ — Το λεν τα μαύρα Γιάννενα, το δόλιο Κακοσούλι. Το λεν κι απ? τη βαρειά σκλαβιά, βασανισμένοι δούλοι, το λεν κι όσες γκρεμίστηκαν στα κράκουρα του λόγγου Σουλιώτισσες που χόρεψαν στους βράχους του Ζαλόγγου. — Το λένε τα ψηλά βουνά κι οι δροσερές βρυσούλες< το λένε καμαρόφρυδες κόρες Γιαννιωτοπούλες< το λέει αρματολού σπαθί και κλέφτη γιαταγάνι< το λένε χτύποι και βροντές στο τρομερό Μπιζάνι. Τα πήραμε τα Γιάννενα μάτια πολλά το λένε, όπου γελούν και κλαίνε> — Φυσάει αγέρας και βοριάς γίνονται οι κλάψες ύμνοι και σιγοτρέμουν τα νερά, κι αχοβολά η Λίμνη, το βουητό με τον αφρό κι απλώνει τη γαλήνη, στις άμοιρες τις δεκαεφτά με την Κυρά-Φροσύνη. — Ττο λέει κι από τον πλάτανο με το σφυρί κι αμόνι μακρόσυρτη , μουρμουριστή, φωνή του Κατσαντώνη, και του Βλαχάβα η πνοή σαν χάνεται απ? τα χείλη στου Γέρο-Δήμου το φριχτό στερνό του καριοφύλι. Τα πήραμε τα Γιάννενα μάτια πολλά το λένε όπου γελούν και κλαίνε. |