|
ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ Ψωμί, Παιδεία, Λευτεριά! κι απόψε το ?παν τα παιδιά μ? ολόρθο το κεφάλι. Χιλιάδες μπαίνουν στην αυλή το δίκιο τώρα τους καλεί στη μάχη τη μεγάλη. Καιρός αβάσταχτος , πικρός, ο πρώτος έπεσε νεκρός, κι ακολουθάνε κι άλλοι. Σιούνται και τρέμουν τα βουνά κι ο χάροντας γοργοπερνά για να χτυπήσει πάλι. Το κάστρο γίνηκε ναός το τραγουδάει ο λαός τρανό προσκυνητάρι. Το αίμα πότισε τη γη να βγουν λουλούδια την αυγή για κάθε παλικάρι. |